W przeciwieństwie do terapeutów psychodynamicznych, behawioryści nie uważają dociekania pierwotnych przyczyn fobii za sprawę najważniejszą, natomiast są przekonani, że można doprowadzić do zmiany zachowania pacjenta, nakłaniając go do konfrontacji z przedmiotem lęku i desensytyzacji. Chodzi o to, by własne doświadczenie przekonało chorego, iż sytuacja, której tak bardzo się obawia nie jest aż tak niebezpieczna. Czasami konieczne jest leczenie farmakologiczne anksjolitykami.

Jak w przypadku większości zaburzeń psychicznych, często zasadniczym warunkiem poprawy stanu zdrowia jest przyjęcie przez pacjenta do wiadomości faktu, że jest chory i potrzebuje specjalistycznej pomocy.