Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) Wprowadzenie Anoreksja (zaburzenie łaknienia) to zaburzenie odżywiania, dotyczące przede wszystkim młodych kobiet. Osoby chore na anoreksję odczuwają silny strach przed przybraniem na wadze i utratą kontroli nad swoją figurą. Brak odpowiedniego odżywiania może spowodować fizyczne i psychiczne problemy ze zdrowiem, anoreksję należy więc jak najszybciej leczyć. Anoreksja często pojawia się między 15. a 25. rokiem życia, może jednak występować nawet u 10-letnich dzieci i osób starszych. Choć 90% chorych na anoreksję to kobiety, choroba ta może także dotyczyć mężczyzn. Ocena częstości występowania anoreksji jest trudna, ale badania sugerują, że choruje na nią 1% dziewcząt i młodych kobiet (od 15 do 25 lat). Objawy Głównym fizycznym objawem anoreksji jest spadek wagi spowodowany przyjmowaniem małej ilości pożywienia. Dzieci chore na anoreksję mogą nadal przybierać na wadze, ale wolniej, niż wskazuje norma dla dzieci w ich wieku. Do innych objawów należą bóle brzucha, zaparcia lub biegunki; omdlenia lub zawroty głowy; sucha, szorstka lub odbarwiona skóra; cienkie, łamiące się i wypadające włosy; problemy z zębami spowodowane przez kwas żołądkowy niszczący szkliwo podczas częstych wymiotów, a także bezsenność lub zmęczenie. U kobiet chorych na anoreksję często występuje zatrzymanie miesiączki. U dzieci i nastolatków anoreksja może opóźnić osiągnięcie dojrzałości płciowej i powodować problemy związane z rozwojem fizycznym. Anoreksja może także powodować zmiany osobowości i zachowania. Osoba chora na anoreksję może bardzo obawiać się przybrania na wadze i w zaburzony sposób postrzegać swoją figurę: normalna, zdrowa waga ciała powoduje u takich osób napięcie i panikę. Anoreksja może powodować depresję, introwertyzm lub niepokój; zmiany nastrojów; utratę zainteresowania normalnymi czynnościami; zbyt intensywne uprawianie ćwiczeń; potajemne wymioty lub przyjmowanie środków przeczyszczających lub stosowanie środków tłumiących apetyt albo moczopędnych
|